157 Views Report Error
ภาพยนตร์ไทยแนวไซไฟแนวโรแมนติกคอมมาดี้ หนังมีจุดแข็งที่น่าสนใจในด้านวิชวล โดยเฉพาะเอไอในรูปแบบอาคารที่มีใบหน้ามีตามีปากแบบหุ่นกระป๋องขนาดยักษ์ แถมบางตัวยังมีแขนที่ช่วยในฟังก์ชันสื่อภาษากายแสดงความรู้สึกด้วย คือแหวกกระชากประสบการณ์ผู้ชมมาแต่ไกลเรื่อง โลกฉากหลังอันแห้งแล้งหัวใจ เหมือนเราเดินเข้าไปอยู่ในเกมเดอะซิมที่มีแต่ NPC มากกว่าโลกอนาคตที่มีคนอยู่จริง ๆ ตัวบทไม่ได้ชักนำให้รู้สึกถึงมิติความซับซ้อนของตัวละครและเรื่องราว หรือแม้แต่สาระที่ต้องการถ่ายทอดก็ออกมาไม่ค่อยชัด รวมกับการกำกับการแสดงที่ประดักประเดิดไม่ค่อยลงตัว เข้าใจว่าผู้กำกับอย่าง สเตฟาน สโลเตซคู และ เดวิด อัศวนนท์ อาจมีปัญหาในการคุมโทนของหนังไม่น้อย จึงมีฉากประหลาดแบบการย้ายร่าง AI มาในมนุษย์ก็ไม่ได้แปลกใหม่อะไร ใน HER ก็มีทำมาหมดแล้ว และ HER ยังพยายามอิงความสมเหตุผลให้คนดูเชื่อตามได้ แต่กับเรื่องนี้คือเขียนบทมาทีหลัง แต่ขาดความสมเหตุผลไปกับทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ตึกที่มี AI ควบคุมแบบง้องแง้งทั้งรูปร่างหน้าตากับการกระทำ การถ่ายโอนร่างมายังมนุษย์ก็ไม่มีอิงกับอะไรให้พอเข้าใจได้ ไม่มีการอธิบายอะไรไม่พอ การกระทำหลังจาก AI เข้าร่างมนุษย์ก็งี่เง่าถึงขั้นบัดซบ อย่างการฉี่ไม่เป็น นอนไม่เป็น ซึ่งในเรื่องตอนแรกวางไว้ว่า AI รวบรวมข้อมูลทุกอย่างไว้ถึงขั้นหลงรักมนุษย์ได้ แต่กลับทำสิ่งต่างๆ เหล่านี้ไม่ได้ต้องมาถาม AI ด้วยกันเองว่ามนุษย์นอนยังไง ที่ยกมานี่ยังเป็นแค่เสี้ยวเดียวของเรื่องเท่านั้น
โดยสำหรับพล็อตเรื่องสำหรับเราถือว่าทำออกมาค่อนข้างดีเลยค่ะ มีความนำเทคโนโลยีมาสร้างมิติใหม่ ๆ คือแอบหลงรักมนุษย์ ซึ่งหากใครเป็นคอหนังคงจะคุ้น ๆ พล็อตเรื่องแบบนี้นั้นคือภาพยนตร์เรื่อง ‘Her รักดังฟังชัด’ ในปี2556 ที่เรียกว่าเจ๋งมาก ๆ แต่หนังเรื่องนี้เหมือนปูพล็อตมาดี แต่ดันมาตกม้าตายตรงองค์ประกอบดีเทลต่าง ๆ ในเรื่องนี่แหละค่ะ อย่างในฉากที่ด็อบถูกถ่ายโอนมายังบ็อบหนังก็แทบไม่มีทฤษฎีหรืออะไรมาเป็นทริคเกอร์ให้คนดูเข้าใจเลยว่าทำไมถึงทำแบบนี้ได้ รวมถึงในตอนที่ถูกย้ายร่างไปยังมนุษย์ AI ก็กลับดันทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ทั้งที่ในโลกยุคนั้น AI ควบคุมกิจวัตรประจำวันของมนุษย์แท้ ๆ แต่ทำไมกลับง้องแง้งขนาดนั้นเชียวดูหนังไทย
ประเภท-ไซไฟแนวโรแมนติก
ความยาว- 1 ชม. 35 นาที
ผู้กำกับ-เดวิด อัศวนนท์
วันออกฉาย- 15 กุมภาพันธ์ 2565
นักแสดง-ใบเฟิร์น – พิมพ์ชนก ลือวิเศษไพบูลย์ และ มาริโอ้ เมาเร่อ